یا حسین

---

آفریدند مرا تا که گدایت باشم

سائل دائمی دست عطایت باشم

آفریدند مرا از تو بگیرم عصمت

شیعه چشم و دل غرق عزایت باشم

تا خدا هست تو هم باقی بالله هستی

می شوم مثل تو گر ازشهدایت باشم

چون عزای تو بقای همه دین خداست

آمدم گرمی این بزم عزایت باشم

تو قتیل العبراتی که خدا فرموده:

«ای حبیبم من الله بهایت باشم»

گر نشد زنده بیایم به حریمت مددی

تا که مدفون شده در کرببلایت باشم

اشک ما تلبیه ماست به حل من ناصر

داده ای اذن که این گونه فدایت باشم

شدی آواره که اسلام نگردد تحریف

کاش آوراه این حکم ولایت باشم

شاعر: جواد حیدری

   جشـ ــــــ ـــــــ ــن

---

همونطور که میدونین تولد سمپاد دختمونه()و مام اومدیم جشن بگیریم:

بادکنک هارو حض کنین...

حسرت نخورین آخرش به هر کدومتون یکی میدم بترکونین...

حالا دیگه بیاین براش شعر بخونیم:

تولد تولد      تولدت مبارک         مبارک مبارک              تولدت مبارک

نوبتی هم که باشه نوبت رقص و آوازه:

حالا دیگه پررو نشین فاصله ...قانونی رو حفظ کنین لطفا...

اینو دوست دارم:

حالا بیاین باهم دیگه کیک بخولیم:

اینم من پختم:

وایسین ببینم کادوتون کوووو؟؟؟؟

آورین آورین....

حالا جمع کنین برین

   اسپند دونه دونه اینجا تولد کُشونه

---

گلگلی داریم، شاه نداره قالبی داره،ماه نداره

11 آبان ماه سال 1391 بود که بارالها لطف خود را شامل حال ما بندگان حقیر کرد و نازدختری به نام گلگلی به ما هدیه داد و یک سال است که ما از این اتفاق بسی خوشحال و خرسندیم .

از شیطنت ها و بلاهایی که این دخترک 1 ساله بر سر ما آورده ، هر چه بگوییم کم گفته ایم و حال 1 سال با تمام اینترنت سوزی های دردانه ی مان به اتمام رسیده و گلگلی عزیزمان که الهی قربان قد و بالایش –هر4 تایمان- شویم به سنّی رسیده است که باید تاتی تاتی کند و اسم تک تک ما را به زبان بیاورد که البته اگر خدا بخواهد تازه قرار است استعداهای نهفته اش را شکوفا کند و ما امیدواریم در سالهایی نه چندان دور شاهد پروپال گرفتن و کامروا شدن و راه راست راپیش گرفتنش باشیم مباد که فرزندی ناخلف شود و بیشتر از این آبرو و اعتبار چندین و چندساله ی ما 4 تا تیزهوش را زیر 18 چرخ له کند وما را شرمنده ی خاص و عام کند.

دخترکمان ، گلگلی عزیزمان نمی دانی در این یک سالی که گذشت برای قد کشدن و دندان در آوردنت ، چه شب هایی را سحر کردیم ، بی آنکه مهربان باشند یک دم پلک هایمان باهم !                                                                   با هر خنده ات خدا را شکر گفتیم و با هر بغضت دنیا را جلوی چشم هایمان تیره و تار دیدیم !

هی قربان صدقه ات رفتیم و هی ترسیدیم که مبادا کمی لوس شوی !

برای اسمت چه دردسر هایی که نکشیدیم از خط خطی و قروقاطی گرفته تا تیر آخر گلگلی ، نمی دانی این کیمیای بی دندون چه اسم های خارجکی پیشنهاد میداد و هی میخواست فرهنگ بیگانه را رواج دهد ولی ما نعره ها زدیم و از خجالتش درآمدیم و بالاخره اسم با مصمّای گلگلی را برایت برگزیدیم *:)

از همین حالا چون قرار است به ما 4 نفر بروی و

اگر ذره ای از شیطنت ها(زبون دراز واه واه واه) و احساسات مهلا(دختری از تبار باران)،

اندازه ی1نانو از عشق صدی به فوتبال(البته نه فوتبال که)و وسواسش در تمیزی(فقط آبی و قرمز در دفتر ، هار هار هار ) ،

اندازه ی کلّه ی میکروب از تهدید های فهیم (چنگت میزنم ها )و تو ذوق زدن هاش(لووووس ، عقجم ،عشلم)

و اندازه ی یک هزارم از خرخوانی کیمیا و استعداد فوق العاده اش درباره ی تفسیر مدل موها (کج ِ ساده اما کمی فربا زاویه ی 32 منطبق بر گوشه ی ابروی چپ به ما میاد) و بدلیجات را به ارث ببری ،

از همین حالا برای هر 4 تایمان آرزوی صبر بسیار را از درگاه خدا خواستاریم ،

آخر ما که گناهی مرتکب نشده ایم که تو تکی و از قدیم یکی یه دونه یا خل بوده یا دیوونه که البته از شانس گند ما تو هر دو صفت را با هم داری ، تنها گناه ما عشق و علاقه ی زیاد ما به توست !

عزیزکمان بنا به خواسته ی خودت که کیک کاکائویی دوست نداری و این را از کیمیا به ارث برده ای برایت خامه ی همزده سفارش داده ایم و کادوهایت را پیشکش میکنیم که البته باید چشم بصیرت برای دیدنشان داشته باشی .

قربانت گردیم،قول بده قبل از اینکه ما را همانند خودت،خل ودیوانه کنی نمونه ای اصیل از1وبلاگ ایرانی باشی و تنها برای شنیدن صدای دلنشین خش خش برگ های نارنجی پاییز،آن ها را زیر پاهای کوچکت له نکنی مگر یادت رفته است روزی،همین ها به تو نفس میدادن*:)

(چیه بچه هنوز مدرسه نمیره از کجا باید بدونه ؟ اییییش مردم چه توقع هایی که ندارن)

بانوی کوچولو موچولوی ما ، تو متولد پاییزی ، این را بدان که پاییز دلگیر نیست دل همه ی آدم ها گیر پاییز ِ . تو دختری میشوی از تبار باران ... زلال و شفاف ... نکند دل کسی را بشکنی !

از این روزهایت به خوبی استفاده کن ، تا می توانی آتش بسوزان ولی حسرت بزرگ شدن را نخور و تا می توانی کودکی کن زیرا وقت برای بزرگ بودن زیاد داری !

فدای آن قد و بالا و قالب رعنایت ، تو آنقدر جذّاب و زیبایی که هرچه قدر هم بنویسیم باز هم چیزی را از قلم می اندازیم .

همیشه ی همیشه حواست به دوروبرت باشه که اگه کسی کمک خواست حتی اگه اون نفر دشمنت باشه،دست یاری پیشش دراز کنی و این رو بدون که نمی تونی سرنوشت رو از سر بنویسی برای همین تا می تونی عاشقانه زندگی کن و لبخند بزن حتی اگه تو بدترین شرایط بودی چون ممکنه هر کسی عاشق لبخندت بشه(بالاخره تو هم میری خونه ی بخت و تا آخر که نمی خوای رو دستمون باد کنی و ما هم هی محض دلخوشی برات ترشی بندازیم اون هم تو این گرونی !

وقتی 7 مین پاییز زندگی ات رو جشن گرفتیم (ایشا...) و رفتی مدرسه با دوستای جدیدی(که برای من فرشته بودند) آشنا میشی پس هر چی تونستی به پاشون محبت بریز اما چشمای درشت و قشنگت "به چشای مهلا رفته*:) " رو برای کسی که مفهوم عشق رو نمیدونه گریون نکن ، حتی اگه دلت شکست آنقدر بلند بخند تا روی همه ی وبلاگ های به روز شده رو آسفالت کنی ... گریه کنی که آفتاب رو ندیده ای ، ستاره ها رو هم نمی بینی ... اما گاهی اوقات لازم ِ بعضی از این آدم ها رو فراموش کنی برای همیشه ، اون هایی که با بودنشون ، بودنت رو به بازی گرفتند. (این رو هیچ وقت فراموش نکن نفس !)

خانم خوشگله ی ما مبادا امید کسی رو ناامید کنی وبا این کارت هم هک شدن تو این دنیا و هم هک شدن تو اون دنیا رو

رزرو کنی . سمپاد دخت ما تو

همانند صدف : در فیزیک ، نقاشی و معرفت بی مثال ...

همانند کیمیا : در زیست ، درس خواندن و شطرنج بی مثال ...

همانند فهمیه : در عربی ، اقتدار(وحشی بودن!) و دل نازک بودن بی مثال ...

همانند مهلا : در ریاضی(حالا چون اغراق نشه ادبیات!) ،سنگ صبور بودن و مهربانی بی مثال ...

دیگر چه بگوییم که زبان قادر از آن نیست ...

به امید دیدنت تو رخت عروسی ...

بیشتر از اونچه که فکر کنی(البته اگه مغزی هم داشته باشی) دوست داریم نه بهتره بگیم : عاشقتیم *: )

تولد1 سالگیت : هپـــــــــــــــــــــــی مپــــــــــــــــــــــی

به افتخار سر گذشت نه برای سرش که برای گذشتش ...