روز تولـــــــــ
ــــدت رســــــــــــید.
و دیـــــــدم هیــــــــــــچ چیز
فهیـ
ــــمــــــــــهــ را
جــــــــــــــز عشـــــــــــق
لایق نیـــــــــــــست.
تولــــ
ـــدت مـــــــــ
ــــــبارک
تـــ❀ــمام دارایـــ
ـــی من قلـــــبی اســـ❀ـــــت که در سـ ــ
ـــینه دارم و بــــــ❀ـــرای تــــو می تپـــــــد ،
آن را به تـــ❀ـو تقــــدیم میــــکنم .
قشـــــ
ــــــــنگ تــــــــرین صـــــــــدای زندگـــــــــی ، تپــــــــــــش قلـــــ
ـــــب توســـــــت
با شـــــــــــــکوه تــــ
ــــــرین روز دنــــــــــیا ، تولد توســـــــــــــــت
پـــــــــ
ــس برای من بمـــــــــان و بـــــــــدان که عاشـــــ
ـــــــــــقانه دوستــــــ
ـــــت دارم
هر روز برایتــــــ رویایی باشـــــــد در دســـــ
ــــــــت 
نه دوردســـــ
ـــــــــت
عــــــــــ
ـــــشقی باشـــــــــد در دل
نه در ســــ
ـــــــــــر
و دلیلـــــ
ــــــــی باشــــــــــــــد برای زنــــــــــ
ــــــدگی
نــــــــــه روز مــــــــ
ـــــره گـــــــــی
از تپَــِش هــای قلَبمَـــــ 
ـــــــ
خواســـــــ
ـــــــتَنت را کـِـه بِگيــرَمـــ
می ایستد ...
یادم بنداز فـ
ـــــردا قلــــــــــبمو بهـــــــــت هــــ
ــــدیه بدم امـــــــــــــــا
به شــــــــــــرط اینـــــــــــــكه 
مواظبـــــــــــــش باشـــــــــــی ، نه به خاطر اینـــــــــــــكه قلـــــــــب منه ،
نــــــــــ
ــــــــــــــــه
بــــــــــــه خاطر اینــــــــــــکه تــــــــــــــــــــــو توشــــــ
ــــــــی
یاد تو حسّ قشنگی ست که در دل دارم
تولُــــــــــ
ـــــــــــدت مبارکـــــــــــ
ـــــــ
تـــــــمام وجـــــــــــــــودم را در قلـــــــــــــــــبم
قـــــــــــلبم را در چشـــــــ
ــــمانم ،
چـــــــــــشمانم را در زبــــــــــــــانم
خــــــــــــــلاصه مــــــــــــی کنـــــــــــــم تا بگـــــــــــــویم
روز تــــــــــــــــولــــــــــــــدت مـــــــــــــــبارک بــــــــــــــــــــاد
تـــــــ
ـــمام لحـــــــــــــظه های عمـــــــــــرم بدرقه نفــــــــــــس کشـــــــیدن توســـــــــــــت
به دنبال کوچــــــــــکترین فرصـــــــــ
ــــــت بودم تا بزرگــــــــترین تبریـــــــــک را نثار قلبـــــــــــــ مهربانـــــــــت کنم
ورق خوردن برگ ســــــبز دیگـــ
ــــری از زندگـــــی ات را تبریـــک میــــگویم
مهلا خودمونی و خوشحالی نوشت و به خاطر فهیمه ی عزیزش بنفش و ارغوانی نوشت :
فهیمه ی عزیز تر از جونم "این رو همیشه یادت باشه "، از ته ته ته ته قلبم و با تمام وجودم میگم :
تو نباشی من هم نیستم ، تولدت مبارک بهترینم
دوست دارم مهربونم،کسی که هعیییییی اذیتم میکنه"اومد !"، قول بده که با من بمونی ، یعنی قول بده که 4 تااااایی
با هم بمونیم ، قول بده هیچ وقت از هم جدا نشیم ، شما 3 تا ، بهترینای زندگی من هستین هاااااا "گفتم حواستون باشه"
بعدش هم کتلت شی لای در ، که بآرون داره میاد الان، فک کن فهیمه بارون من ، فقط من ، داره تو روز تولدت میاد
بهترینا رو برات می خوام ، تولدت مبارک عزیزم
فهیمه دعا کن برام، خواهش میکنم ...
شما ها که تا ته ته ته خط با من می مونین اما اون اگه نباشه ، من هم نیستم ..."باز رفتم تو فاز غمگین "
هیچی دیگه الان مامانم میاد من رو میزنه فقط بدون :
دوست دارم از تمام وجودم...
تولدت هپی مپی
همه ی این هایی که سرشان با تو می جنگم
فقط تا وقتی معنی دارند که باشی
که هستی
یک آن فکر کن
زبانم لال، خاک سیاه بر دهانم
نباشی!
آن وقت بحث سر یک وری کردن و نکردن گیس هام،
نمایش احمقانه ای بیش تر است؟
اصلا آن وقت به درک که کی روز است و کی شب
به درک که من از این خانه بیرون می روم یا نه
که اصلا بر می گردم یا نه
که هستم یا ...
بفهم این ها را
همه ی بودن من از تو معنی می گیرد
همه ام
حتی
عصیان هام!
پ.ن: خوب ترین حادثه امروز بود ...، نه، اصلا حادثه می دانی ام؟
این که نه می تونی باهاش کنار بیای و نه می شه قیدش رو بزنی...
چنین حالی ام الان!
یک عالمه حرف توی سرم دارم که هیچ کدام به انگشتهام نمی رسند.
یک چیزی تمام می شود ولی هیچ چیزی جای خالیش را پر نمی کند. و بعد دوباره یک چیز دیگر تمام می شود.
این طور که من به گذشته ام چسبیدم هیچ چیز تازه ای راهش را در زندگیم باز نمی کند.
یک چیزهایی را با همه ی قشنگی شان باید مثل قاصدک فوت کنی که بروند و بعد هم هیچ وقت سراغشان را نگیری.
یک چیزهایی را باید بگذارم که بروند، حتی جای خالی شان را هم بگذارم که بروند.
شاید بعدش بشود که باز بنویسم.
شاید بعدش بشود خیلی کارها کرد!
اما نه نمی تونم تا تهش باهات می می مونم ...
چه دردی زیر این پوست سرد هست؟نمی دانم
امروز و این زمستان دلشورگی های خودش را دارد
آدم ها انگار خودشان را گم می کنند، همدیگر را گم می کنند
صبح با آفتاب بیدار می شوی وَ شب، با برف می خوابی و نمی خوابی
آشوب می شود...
دلم، سرم، خیابان های شهرم
شَهرَت
زمستان یک جورهایی خاص است
هوای چشمهایش را دارد
هوای امیدهای خواب رفته، دشنه های زنگ زده
زمستان از آن بغض هایی است، که نمی شود قورتش داد...
کارم به گیوتین کشیده است
نه پیرزنی کشته ام
و نه آینه ای را شکسته ام
درین شهر
حکم عشق «تنهایی» است
و «تنها»
محکوم است به مرگ ...
جمع می کنی همه ی خودت را می کنی زیر هفت من خاک
که بپوسی
که دلت قرص باشد که می پوسی
که کرم بزند تمام جانت
سیاه روز می نشینی توی گور خودت
یکباره صدای قدم هاش را می شنوی
از زیر هفت من خاک می فهمی که آمده، ایستاده همینجا، روی دلت
برق می پرد از سرت، آمده !
از این تکه پاره ها جوانه زدن اما کار هرکسی نیست...
م. ن : وای به حال من دیوانه، که افسار دلم بسته به احساس توست...
تبادل
لینک هوشمند
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
